.: Materiały wybuchowe :.

Detonatory
 

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech współczesnych materiałów wybuchowych jest ich niska czułość, dzięki czemu praktycznie niemożliwe jest przypadkowe spowodowanie eksplozji. Zwykle materiały wybuchowe nie eksplodują pod wpływem ciepła, uderzenia, tarcia, czy nawet otwartego płomienia. Aby spowodować wybuch takich substancji, należy użyć detonatora. Detonatory dzielimy na zapalające (wytwarzające dużą ilość ciepła) oraz pobudzające (wytwarzające falę uderzeniową), zależnie od tego w jaki sposób detonowany jest ładunek główny.
Środki wybuchowe używane w detonatorach to piorunian rtęciowy, azydek ołowiawy, acetylenki miedzi oraz srebra, siarczek azotu, złoto piorunujące, chlorek azotu, tetracen oraz mieszaniny chlorków z czerwonym fosforem lub siarką. Aby detonacji uległa całość głównego ładunku wybuchowego, dając maksymalną siłę niszczącą, pomiędzy detonatorem a ładunkiem głównym umieszcza się silny, lecz o średniej czułości materiał wybuchowy, którego zadaniem jest zwiększenie siły i przyspieszenie rozchodzenia się fali uderzeniowej, detonującej ładunek główny. Nazywany jest on ładunkiem pośrednim.
 

Saper podłącza drut wyzwalający do miny przeciwpiechotnej Claymore. Gdy żołnierz przeciwnika pociągnie nogą za drut, detonator zostanie pobudzony, powodując wybuch głównego ładunku miny.