.: Materiały wybuchowe :.

Wstęp
Pierwsze bomby napełniano zwykłym prochem strzelniczym. Współczesne materiały wybuchowe mogą wytworzyć niszczącą falę uderzeniową rozchodzącą się z prędkością naddźwiękową.
Proch strzelniczy był pierwszym materiałem wybuchowym. Produkowany jest do dziś, lecz wykorzystuje się go głównie do wystrzeliwania ogni sztucznych oraz do napełniania ślepej amunicji. Dawniej wykorzystywany był także do wyrzucania pocisków z broni palnej, jednak miał kilka poważnych wad. Eksplodujący proch wydzielał znaczną ilość gęstego dymu. Oprócz tego, że zdradzał on przeciwnikowi pozycję strzelca, to często ograniczał widoczność do tego stopnia, że dalsze strzelanie było niemożliwe. Proch pozostawiał w lufie osady, przez co broń należało bardzo często czyścić. Militarne zastosowanie czarnego prochu skończyło się po wynalezieniu bezdymnych prochów bazujących na nitrocelulozie. Jednym z najdonioślejszych wydarzeń w historii rozwoju materiałów wybuchowych było wynalezienie w 1845 roku przez Niemca Christiana Schonbeina bawełny strzelniczej, będącej odmianą nitrocelulozy. Bawełnę strzelniczą wytwarzano działając na włókna naturalnej bawełny (będące w istocie celulozą) stężonymi kwasami siarkowym oraz azotowym. Dziś jeszcze lepszą nitrocelulozę uzyskuje się, działając tymi kwasami na papier lub wióry drewniane.
W rok po wytworzeniu bawełny strzelniczej profesor chemii z Turynu Ascanio Sobrero wyprodukował jako pierwszy nitroglicerynę. Uzyskał ją w procesie powolnego wkraplania gliceryny do mieszaniny stężonych kwasów: siarkowego oraz azotowego. Nitrogliceryna była materiałem wybuchowym o potężnej sile rażenia, równocześnie bardzo niebezpiecznym podczas transportu. Eksplozja tej cieczy może zostać wywołana nawet przez najmniejszy wstrząs.